Φράχτης στον Έβρο: Πέτυχε τελικά τον σκοπό του

Ο φράχτης στον Έβρο είναι ένα έργο που έχει πολεμηθεί αρκετά εξ αρχής. Οι πολέμιοί του δεν είναι μόνο αυτοί που εμποδίζονται να εισέλθουν στην χώρα παράνομα, αλλά και κόμματα της αριστεράς και διάφορες οργανώσεις.
10 χρόνια μετά την κατασκευή του, ο φράχτης έχει αποδειχτεί ασπίδα προστασίας για τα σύνορα και της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης, και όσοι αρχικά ήταν εναντίον του, πλέον έχουν παραδεχτεί την χρησιμότητά του.

 

Πέτυχε λοιπόν, τον σκοπό του το τείχος προστασίας, ή αλλιώς το τείχος της ντροπής, όπως το αποκαλούσαν οι πολέμιοί του;
Η χώρα μας, από το 1990 και μετά, έχει δεχτεί ανά περιόδους μεγάλα κύματα μετανάστευσης. Ενδεικτικά το 2010, εκτιμάται ότι 128.000 μετανάστες πέρασαν τα σύνορα.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, τελικός προορισμός ήταν κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης, αφού στην Ελλάδα την περίοδο εκείνη είχε ξεσπάσει η οικονομική κρίση και δεν αποτελούσε επιλογή για τους παράνομους μετανάστες, αλλά σταυροδρόμι. Όμως, υπάρχουν διεθνείς συμβάσεις που δεσμεύουν την χώρα απέναντι στην Ευρώπη, καθώς τα σύνορα της Ελλάδας είναι στην ουσία τα σύνορα της Ευρώπης.

 

Προκειμένου να περιοριστεί η αθρόα είσοδος, ο Παπουτσής, υπουργός Προστασίας του Πολίτη της τότε κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ανακοίνωσε την δημιουργία φράχτη στον Έβρο, με σκοπό να κλείσει η μόνη χερσαία είσοδος των συνόρων, και παράλληλα ζήτησε την ενίσχυση από την FRONTEX για την φύλαξη των χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων.
Η ανακοίνωση της δημιουργίας φράχτη που θα έκλεινε τα σύνορα αντιμετωπίστηκε εξαρχής αρνητικά, με βαρύγδουπες δηλώσεις από κόμματα της αριστεράς και από οργανώσεις που εναντιώθηκαν και ξεσήκωναν τους μετανάστες, παρά της εκκλήσεις της πολιτικής ηγεσίας τότε, να μην το κάνουν.

 

Η κατασκευή του φράχτη μήκους 12.5 χλμ ξεκίνησε 10 ημέρες πριν τις εκλογές του 2012 και ολοκληρώθηκε επί κυβερνήσεως Σαμαρά.
Αποτελείται από διπλή περίφραξη ισχυρού συρματοπλέγματος, έχει ύψος περίπου 3 μέτρα και φέρει θερμικές κάμερες.
Μέχρι τα τέλη του 2014, η ένταση των ροών είναι περιορισμένη και διαχειρίσιμη.
Τον Ιανουάριο του 2015, η χώρα βρίσκεται σε κλίμα εκλογών. Στο τραπέζι των διαφορών μεταξύ των δύο κομμάτων, τίθεται και το θέμα του φράχτη. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει ότι ο φράχτης πρέπει να πέσει και εξαπολύει επίθεση στους υποστηρικτές του έργου.

 

 

Τον Φεβρουάριο του 2015, μέρος του φράχτη καταστράφηκε ύστερα από πλημμύρες. Η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όντας από την αρχή ενάντια στο έργο, εκδηλώνει την χαρά της για το γεγονός.
Άλλωστε, η νεολαία του κόμματος οργανώνει και συμμετέχει σε πορείες και διαδηλώσεις για την κατεδάφιση του, μιας και ήταν δέσμευση του Τσίπρα να πέσει ο φράχτης. Κάτι τέτοιο όμως, ευτυχώς δεν συνέβη ποτέ.

Η μεταναστευτική κρίση που ξέσπασε από το 2015 και μετά, βρήκε την Ελλάδα απροετοίμαστη. Η πολιτική των ανοιχτών συνόρων, του «η θάλασσα δεν έχει σύνορα» και του «όλοι χωράνε» οδήγησε σε πολλαπλασιασμό των εισόδων στην χώρα μας.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πέρασε λάθος μηνύματα, εξισώνοντας τους οικονομικούς μετανάστες με τους πρόσφυγες. Έτσι, η προέλευση όσων επιχειρούσαν να περάσουν στην Ελλάδα δεν ήταν μόνο από χώρες που είχαν πόλεμο, αλλά κυρίως από άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής, οι οποίοι στην ουσία εγκλωβίζονταν στην Ελλάδα, μιας και οι γειτονικές μας χώρες είχαν κλείσει τα σύνορα τους.

 

 

Τα όσα ακολούθησαν είναι λίγο πολύ γνωστά. Η χώρα μας έφτασε σε ένα σημείο όπου δεν μπορούσε να δεχτεί άλλους μετανάστες, καθώς υπάρχει και ένα όριο, το οποίο αν ξεπεραστεί, στρέφεσαι εναντίον των γηγενών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τότε παραδέχτηκε την χρησιμότητα του φράχτη, κόντρα στα όσα έλεγε λίγο καιρό πριν.
Φαντάζεστε τι θα γινόταν αν δεν υπήρχε ο φράχτης; Πόσο πιο εύκολο θα ήταν να παραβιαστεί η εθνική μας κυριαρχία;

 

 

Σημειώνεται ότι το 2015, 804 χιλιάδες μετανάστες μπήκαν στην Ελλάδα.
Στα τέλη του Φεβρουαρίου του 2020, η χώρα έρχεται αντιμέτωπη με μια ακόμα μεταναστευτική κρίση, ή καλύτερα, με μια προσπάθεια εκβιασμού της Ευρώπης από την Τουρκία. Η τουρκική κυβέρνηση ανακοινώνει στις 28/2 ότι ανοίγει μονομερώς τα σύνορα της προς την Ελλάδα για να περάσουν όσοι επιδιώκουν να φτάσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεκάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες φτάνουν στα ελληνοτουρκικά σύνορα κατά μήκος του Έβρου με την βοήθεια της τουρκικής κυβέρνησης.

 

 

Προσπαθούν να ρίξουν τον φράχτη με τουρκικό τεθωρακισμένο - ευρωπαϊκής προέλευσης - και έχουν πάνω του πυρομαχικά που χρησιμοποιούν κατά των Ελλήνων συνοριοφυλάκων.
Ο Μητσοτάκης αντιδρά άμεσα και διακόπτει τη λειτουργία του τελωνείου των Καστανέων Έβρου, προκειμένου να διασφαλιστεί η αποτροπή ανεξέλεγκτης εισόδου ατόμων στο ελληνικό έδαφος, ενώ στέλνει ομάδες ΜΑΤ και στρατό προς ενίσχυση της ελληνικής αποτρεπτικής δύναμης.

 

 

Όμως, και κάτοικοι του Έβρου σπεύδουν στα σύνορα για να βοηθήσουν τους φύλακες και να προστατεύσουν και αυτοί όπως μπορούν τα σύνορα.
Η εκβιαστική αυτή απόπειρα της Τουρκίας αντιμετωπίζεται από την Ελλάδα με επιτυχία. Ο Έβρος άντεξε!

 

 

Προκειμένου να προλάβει καταστάσεις, αφού ο γείτονας είναι απρόβλεπτος, ο Μητσοτάκης ανακοινώνει την ανακατασκευή του ήδη υπάρχοντα φράχτη αλλά και την επέκτασή του του κατά 27 χλμ επιπλέον, τμηματικά αλλά και σε σημεία που ευνοούν την διέλευση ατόμων. Έτσι, συνολικά ο φράχτης, μαζί με τον παλιό, θα καλύπτουν 40 χλμ.
Ο νέος φράχτης θα αποτελείται από ισχυρό μεταλλικό κιγκλίδωμα από χάλυβα ύψους 5 μέτρων, και μαζί κατασκευάζονται χωματουργικά έργα συντήρησης, αναβάθμισης και κατασκευής νέων οδών επιτήρησης και συντήρησης των τεχνητών εμποδίων κατά μήκος του ποταμού.

 

 

Στην ερώτηση λοιπόν, αν ο φράχτης του Έβρου είναι αποτελεσματικός και αν είναι αναγκαίος, απάντηση μπορούν να δώσουν τόσοι οι δηλώσεις των κατοίκων που ζουν εκεί, όσο και οι αριθμοί.

 

 

Αναλογιστείτε τώρα πόσο πιο προστατευμένη θα ήταν η χώρα μας αν δεν υπήρχαν οι εμμονές της αριστεράς και οι ιδεοληψίες ανθρώπων που ουδέποτε κατανόησαν την πραγματικότητα. Αν δεν πάλευαν να ρίξουν τον φράχτη του Έβρου, αλλά κατανοούσαν από την αρχή ότι η φύλαξη των συνόρων δεν είναι μόνο δικαίωμα ενός κράτους, αλλά και υποχρέωσή του.

 

 

Ο νέος φράχτης του Έβρου πρόκειται να ολοκληρωθεί το τρέχον έτος και, όπως λένε, δεν θα πέφτει ούτε με άρμα.